Beskid Niski – Iwonicz – Zdrój i Rymanów – Zdrój
„Góry tylko wtedy mają sens, gdy jest w nich człowiek ze swoimi uczuciami, przeżywający klęski i zwycięstwa. I wtedy, gdy coś z tych przeżyć zabiera ze sobą w doliny”
Beskidy
Tak brzmi napis na krzyżu znajdującym się na szczycie góry Przymiarki w Beskidzie Niskim. Pokaże Wam w tym wpisie kilka szlaków pomiędzy Iwoniczem-Zdrój a Rymanowem-Zdrój – miejscowościami słynącymi przede wszystkim z uzdrowisk, ale też z barwnych, cieszących oko pieszych szlaków z niesamowitymi pejzażami w tle.
Co nie co o Beskidach…
Te góry zdecydowanie różnią się od innych gór. Nie ma tu skalistych, stromych podejść, szlaki nie wiodą tylko pod górę coraz wyżej i wyżej. Tutaj szlaki są zdecydowanie bardziej urozmaicone, biegną częściowo lasami, trochę polami i łąkami a często przez niewielkie wioski, gdzie możemy zetknąć się z lokalną kulturą, zwiedzić urokliwe stare, drewniane kościółki i cerkwie oraz poznać przesympatycznych ludzi, którzy są bardzo gościnni i zawsze wskażą właściwą drogę. Zresztą zobaczcie sami…
Iwonicz-Zdrój
Urokliwe miasteczko sanatoryjne położone w Beskidzie Niskim w dolinie Iwonickiego Potoku. Otoczone jest ośmioma wzniesieniami z których najwyższym jest góra Przymiarki 626 m n.p.m. Ta mała mieścina znana jest głównie ze swoich walorów uzdrowiskowych, przede wszystkim z różnego rodzaju wód leczniczych, ale nie o tym będzie ten wpis. Skupie się głównie na szlakach i walorach przyrodniczo-kulturowych tego regionu.
Dlaczego Iwonicz-Zdrój?
Wybrałem tę miejscowość przede wszystkim ze względu na dobrą bazę noclegową i dużą ilość szlaków przebiegających przez to niewielkie miasteczko. Oczywiście jest tutaj również kilka fajnych knajpek gdzie można dobrze zjeść, od fast foodów i pizzerii po eleganckie restauracje.
Dancingi…
A jeśli ktoś lubi dodatkowo rozerwać się wieczorem, to można wybrać się na „dancing”, tak!, dobrze czytacie – nie disco w jakimś klubie, tylko kulturalna impreza taneczna w stylu retro 😉 Takie imprezy w miejscowościach sanatoryjnych cieszą się bardzo dużym zainteresowaniem ze względu na ogromną liczbę gości sanatoryjnych, których wiek oscyluje w granicach 55+. Jeśli jednak ktoś chciałby z takiej imprezy skorzystać, to radze się wcześniej zapisać u organizatorów, bo zainteresowanie jest bardzo duże 😉
Architektura miasteczka
Wracając do walorów samego miasteczka – może się ono poszczycić bardzo piękną architektonicznie starówką wraz z przylegającym do niej parkiem miejskim. Zespół drewnianej zabudowy większości obiektów przypada na II poł. XIX wieku i I ćw. XX wieku. Architektura budynków została wykonana z połączenia tzw. stylu szwajcarskiego, z późnoklasycystycznym nurtem rodzimej architektury polskiej. Z czasem dodano również elementy secesji z różnymi formami ciesiołki i budownictwa ludowego. Robi to niesamowite wrażenie, mi osobiście styl ten kojarzy się z amerykańskimi westernami. Zresztą zobaczcie i oceńcie sami…
Do najciekawszych zabytków Iwonicza-Zdrój zaliczamy:
- Stary Pałac, al. Torosiewicza 2, drewn., 1840,
- Dom Zdrojowy, pl. Dietla 2, drewn., 1856,
- łazienki borowinowe „Pijalnia Wód Mineralnych”, pl. Karola i Józefa Załuskich 2, mur.-drewn., 1860,
- łazienki mineralne, pl. Karola i Józefa Załuskich 3, 1870,
- pawilon źródła „Józef”, pl. Karola i Józefa Załuskich, k. XIX,
- pawilon „Nad Źródłami”, pl. Karola i Józefa Załuskich, drewn., wzniesiony w roku 1837 nad źródłami Amelii i Karola w kształcie ośmiobocznej altany z charakterystycznymi kolumnami na wysokich postumentach,
- pensjonat „Bazar”, pl. Dietla 3, drewn., 1870,
- pensjonat „Belweder”, ul. Kulczyńskiego drewn., 1880,
- pensjonat „Biały Orzeł”, ul. Torosiewicza 4, drewn. na kamiennej podmurówce, zbudowany w 1912 r. w stylu szwajcarskim,
- komora piwniczna spalonego pensjonatu „Krakowiak”, pl. Karola i Józefa Załuskich 1, 1860,
- pensjonat „Pod Jodłą”, ul. Torosiewicza 1, 1870, 195,
- pensjonat „Trzy Lilie”, ul. Słoneczna 11, 1925-1926,
- pensjonat „Ustronie”, al.Partyzantów 1, drewn.; dawna willa w stylu szwajcarskim z 1868 r., wzniesiona z inicjatywy rodziny Ostaszewskich, władających niedaleką Klimkówką, z rzeźbionymi balkonami i wieżyczką w pd.-wsch. części fasady,
- pensjonat „Zofiówka”, ul. Kulczyńskiego 4, drewn., 1908.
Szlak zielono-biały na Żabią Górę przez górę Przedziwną szlakiem niebiesko-białym
Jest to szlak spacerowy prowadzący po terenie leśnym i drogach polnych na Żabią Górę (549 m n.p.m.). Bardzo atrakcyjny widokowo. Właściwie są dwa szlaki prowadzące z Iwonicza Zdroju na tę górę – czerwono-biały i zielono-biały. Ten pierwszy Wam odradzam, ponieważ prowadzi w 75% krętą drogą asfaltową bez pobocza przez co wzrasta znacząco ryzyko potrącenia przez samochód.
Proponuję Wam zacząć szlakiem niebiesko-białym malowniczą aleją Wincentego Pola w kierunku źródła Bełkotka – pomnika przyrody z najwcześniej opisanym źródłem wody mineralnej. Z głębi źródła wydobywa się gaz ziemny. Od dźwięku, jaki towarzyszy wydostawaniu się gazu, pochodzi nazwa źródełka. Nad źródłem znajduje się obelisk z wierszem Wincentego Pola.
Następnie kierujemy się doliną potoku Bełkotka do jego źródeł, wchodzimy na górę Przedziwną, w przełęczy poniżej szlak niebiesko-biały łączy się z zielono-białym szlakiem. Tutaj czeka nas dość strome podejście na górę przez las. Gdy już się tam wdrapiemy idziemy dalej częściowo jeszcze przez las, później przez łąki podziwiając przepiękne widoki okalające te wzniesienie.
Szczyt Żabiej Góry znajduje się nad miejscowością Lubatowa. Rozpościera się tam niesamowity widok m.in. na górę Cergową.
Czy zobaczymy Tatry?
Szlak zielony przez górę Przymiarki + wieś Bałucianka szlakiem żółto-niebieskim
Jest to moim zdaniem najatrakcyjniejszy widokowo szlak Beskidu Niskiego. Wiedzie przez najwyższe wzniesienie okalające Iwonicz-Zdrój – górę Przymiarki (626 m n.p.m.), gdzie znajduje się punkt widokowy na oddalone o 130 km Tatry Wysokie. Czy zobaczycie Tatry? Musicie sprawdzić to sami, ja pozostawię tu rąbek tajemnicy.
Z miejsca tego możemy odbić szlakiem żółto-niebieskim do pobliskiej miejscowości Bałucianka, gdzie znajduje się drewniana cerkiew greckokatolicka pw. Zaśnięcia Przeświętej Bogurodzicy, wzniesiona prawdopodobnie w XVII oraz cmentarz z zabytkowymi nagrobkami.
Początek szlaku
Aby znaleźć się na szlaku musimy przejść kawałeczek od centrum Iwonicza-Zdroju drogą asfaltową w kierunku na miejscowość Lubatowa. Idąc droga z pewnością po lewej stronie dostrzeżemy charakterystyczny drogowskaz. Od tej pory kierujemy się zielonym szlakiem na Rymanów-Zdrój przez górę Przymiarki.
Na drogowskazie widnieje informacja dotycząca czasu przejścia tj. 1,45 h. Jeśli jednak zdecydujemy się odbić szlakiem żółto-niebieskim do Bałucianki, trzeba do tego czasu doliczyć jeszcze godzinę czasu, bo tyle czasu mniej więcej zajmie zejście do wioski i powrót na szlak zielony.
Szlak zaczyna się od podejścia na górę jodłowym lasem. Na końcu podejścia jest palenisko i ławeczka, gdzie można odpocząć lub rozpalić ognisko. Dalej idziemy grzbietem polną dróżką podziwiając po lewej stronie piękną panoramę okolicznych pagórków, lasów i łąk.
Góra Przymiarki
Kierując się cały czas zielonym szlakiem dochodzimy w końcu na górę Przymiarki, na której szczycie stoi drewniany krzyż z tabliczką, na której widnieje inskrypcja, od której to zacząłem ten wpis. W miejscu tym znajduje się drogowskaz z tabliczką wskazująca odległość – 130 km Tatry Wysokie. Kiedy będziecie w tym miejscu, napiszcie w komentarzu pod tym wpisem: czy zobaczyliście Tatry? 😉
Bałucianka i drewniana cerkiew
Drogowskaz wskazuje również szlak do miejscowości Bałucianka, gdzie znajduje się zabytkowa drewniana cerkiew greckokatolicka. Cerkiew można zwiedzać również w środku. Żeby to zrobić, trzeba udać się do pobliskiego tartaku po klucz. Warto też zwiedzić, znajdujący się obok cerkwi niewielki zabytkowy cmentarzyk. Zachowało się na nim sporo zabytkowych nagrobków. Zejście do Wsi Bałucianka zajmie nam 25 min, tyle samo czasu potrzebujemy na powrót na zielony szlak, gdyż musimy wrócić tą samą drogą.
Po powrocie na szlak zielony, kierujemy się polną dróżką w kierunku Rymanowa-Zdrój zgodnie z oznaczeniami szlaku. Po drodze mijamy tablicę informacyjną, na której możemy poczytać o zielonych skarbach dorzecza Wisłoka.
Idąc dalej podziwiamy malownicze pejzaże okolicznych wzniesień. Dochodzimy w końcu do kolejnego drogowskazu przy którym zielony szlak krzyżuje się z biało-czarnym szlakiem łącznikowym do czerwonego szlaku. Tutaj możemy wybrać: zejść zielonym szlakiem w okolice Rymanowa Zdroju, albo udać się szlakiem łącznikowym do czerwonego szlaku i wrócić szlakiem czerwonym.
Słów kilka o szlaku czerwonym
Nie jest to długi szlak na odcinku z Rymanowa-Zdrój do Iwonicza-Zdrój, można go przejść w ok. 2 h. Warto wspomnieć, że jest to niewielki odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego. Wiedzie głównie przez las, miejscami wzdłuż strumieni. Jest na nim kilka stromych podejść. Jeśli chodzi o widoki, to jest to najmniej atrakcyjny widokowo szlak. Ze względu na strome podejścia i potoki bardziej niż pozostałe szlaki przypomina szlak górski.
Ja Wam zaproponuję jednak jeszcze inne rozwiązanie. Proponuję pójść szlakiem biało-czarnym łącznikowym, następnie odbić w lewo i podejść niewielki kawałek szlakiem czerwonym a później odbić na zielono-biały szlak przez górę Mogiła (606 m n.p.m.) i dopiero zejść do Rymanowa-Zdrój.
Rymanów Zdrój
Rymanów-Zdrój tak jak Iwonicz Zdrój słynie głównie z wód uzdrowiskowych. W części zdrojowej znajduje się urokliwy deptak przecięty rzeką Tabor. Okolica jest pełna lasów, licznych tras spacerowych oraz czystego powietrza i krystalicznych wód. Również dla małych dzieci znajdą się tutaj atrakcje w postaci interaktywnego domku na wodzie z postaciami z legend i baśni lub też możliwości przejażdżki bryczką po najciekawszych miejscach tej sanatoryjnej miejscowości.
Szlak biało-żółty przez Klimkówkę „ Pielgrzymka do cudownej wody”
Na drogę powrotną do Iwonicza Zdroju proponuję Wam szlak biało-żółty prowadzący z Centrum Rymanowa-Zdrój przez wieś Klimkówka, w której znajduje się zabytkowy drewniany kościółek i cudowne źródełko. Szlak przebiega po zróżnicowanym terenie – leśnym, polnym, jak również wśród zabudowań. Czas przejścia wynosi 2,5 h (7,5 km).
Początek szlaku
Szlak zaczyna się przy głównym przystanku PKS. Stąd idziemy na północ ulicą Zdrojową ok. 500 m. i skręcamy w lewo w ul. Ogrodową. Idziemy pod górę. Przechodząc przez mały mostek wchodzimy w las. Kierujemy się w stronę nieczynnego obecnie wyciągu narciarskiego. Po dotarciu do wyciągu, dalej podążamy wzdłuż stoku narciarskiego, ciągle wchodząc do góry. Na szczycie rozpościera się widok na pobliską wieś Posadę Górną.
Następnie kierujemy się polną drogą zgodnie z biało-żółtymi oznaczeniami szlaku. Wchodzimy do młodego modrzewiowego lasu, aż dojdziemy do rozwidlenia, na którym skręcamy w lewo w kierunku lasu. Idąc szlakiem możemy podziwiać piękne widoki roztaczające się na Pogórze Strzyżowskie, Pogórze Bukowskie i górę Zamczyska.
Drewniany kościółek
W lesie schodzimy ścieżką w dół w kierunku drewnianego kościółka, który usytuowany jest w dolinie Potoku Świętokrzyskiego. Po drodze mijamy „cudowne źródełko”, które ma ponoć właściwości lecznicze. Zabytkowy drewniany kościółek pochodzi z 1868 r. Wewnątrz kościółka, na ołtarzu możemy zobaczyć XIV wieczny krucyfiks. Miejsce to jest celem licznych pielgrzymek z okolicznych wsi i miasteczek.
Wieś Klimkówka
Mijając kościółek musimy pokonać krótki odcinek asfaltową dróżką do założonej w XIV wieku na prawie niemieckim wsi Klimkówka. Szlakiem biało-żółtym idziemy przez wioskę. Wchodzimy na wzniesienie, przechodzimy przez młody lasek aż dojdziemy do drogowskazu. W tym miejscu możemy odbić na punkt widokowy nad lasem Piekliska.
Koniec trasy
Wracając na szlak, idziemy polną drogą wzdłuż lasu, po drodze mijając ogromne betonowe silosy. Za silosami mamy do przejścia odcinek drogi betonowej, aż do wioski, którą musimy kawałeczek przejść by wejść do bukowo-jodłowego lasu. Schodzimy lasem w dół. W końcowym etapie idziemy wzdłuż drogi krzyżowej by wyjść przy kościele w centrum Iwonicza Zdroju.
Jeśli spodobał się Wam ten wpis, zachęcam do polubienia go na fanpage-u strony oraz do dyskusji w komentarzach. Jeśli jeszcze nie polubiliście strony na Facebooku, to koniecznie musicie to zrobić, będziecie wtedy na bieżąco z nowymi wpisami, a dla mnie będzie to dodatkowa motywacja do dalszego rozwoju bloga 🙂
…
ZACHĘCAMY
do wspierania fundacji GOPR
Autor wpisu: Paweł Kowalczuk
Zobacz również
Lasy Kozłowieckie – Stary Tartak
„Czahary” – Poleski Park Narodowy
